-
1 doznać
глаг.• испытать• испытывать• перечувствовать* * *dozn|ać\doznaćany сов. czego 1. испытать, изведать что;\doznać zawodu испытать разочарование, разочароваться; \doznać wzruszenia взволноваться, растрогаться;
2. получить что; подвергнуться чему;\doznać uszkodzeń получить повреждения; \doznaćał złudzenia ему показалось (почудилось); \doznaćał kontuzji его контузило, он был контужен; \doznać klęski (porażki) потерпеть поражение
* * *doznany сов. czego1) испыта́ть, изве́дать чтоdoznać zawodu — испыта́ть разочарова́ние, разочарова́ться
doznać wzruszenia — взволнова́ться, растро́гаться
2) получи́ть что; подве́ргнуться чемуdoznać uszkodzeń — получи́ть поврежде́ния
doznał złudzenia — ему́ показа́лось (почу́дилось)
doznał kontuzji — его́ конту́зило, он был конту́жен
doznać klęski (porażki) — потерпе́ть пораже́ние
См. также в других словарях:
uczuć — dk Xa, uczuję, uczujesz, uczuj, uczuł, uczuty rzad. uczuwać ndk I, uczućam, uczućasz, uczućają, uczućaj, uczućał, uczućany 1. «doznać wrażenia zmysłowego; poczuć» Uczuć mdłości. Uczuć zimno, zmęczenie. 2. «doznać emocji, wzruszenia; odczuć» Uczuć … Słownik języka polskiego
odebrać — dk IX, odbiorę, odbierzesz, odbierz, odebraćbrał, odebraćbrany odbierać ndk I, odebraćam, odebraćasz, odebraćają, odebraćaj, odebraćał, odebraćany 1. «wziąć od kogoś swoją rzecz, którą się komuś pożyczyło, podarowało lub którą ktoś zabrał, wziął… … Słownik języka polskiego
